mala vida

boş boş tavana bakıyorum resmen. insan kafayı yemeye çok meyilli oluyor bazen. mesela şu anda öyleyim. kulağımda şarkılar çalıyo - bir yalnızlııık sesisiiin - falan diye. istiyo muyum bunu evet belkide. bazen gerekiyo. hep mutlu olması gerekmez insanın. bi gün bütün gün gogol bordello dinliyosun ertesi gün "mala vida". zaten bu latin müziği de beni özentinin alası bi tip yaptı. mal gibi ispanyolca kelimeler kullanıyorum. nereden çıktı yine belki bugünlerde içlerde yaşadığım şeyler yüzünden. kayıtsız kalmak lazım ama. "kaldır kadehini sen de şairin satırlarına" olmak lazım. ama bu sefer benim gibi oluyosun içe dönüyosun ve aklına saçma sapan şeyler gelip duruyo. çok çehov okuyorum belkide o yüzden. çehov'dan da konu açmışken bu adam şimdiye dek okudugum en iyi hikayeci. sizi düşünmeye zorluyo resmen bitirince öyküyü kesinlikle sizde izler bırakıyo. boşkoy şimdi çehov'u da ah devrimim benim. kendi devrimimden bahsediyorum bü gün gelicek birdenbire degişicem gibi hissediyorum. tamam yatıp uyuyamamam gerek. hem renkli hem tatlı rüyalar bana.