kendimiziz işte

"uykusuz her gecee yorgun ölesiyeee"... bu gün bu var kulağımda ve gene haleti ruhiyemin hiçbir kertesinde bu şarkıya rastlamıyorum. sonuç ortada kapat gözlerini, düşün nesin sen şu anda, uykusuzluk çeken biri. sadece bu kadar. ama onun dışında kendimiz sadece. extraordinary bi durum yok. bu demek oluyor ki sabah ezanını duydugum için korkuyorum. onun dışında gene devrim bekleniyo falan. aslında devrimimi beklemeyi bırakıyorum şu günlerde çünkü artık yavaş yavaş değişeceğime inanmaya başladım.ah devrimim ah bunu çok sık tekrarlattın bana. geçenlerde şekersiz kahve içebildim ve bu ne demek oluyo:büyüyorum yavaş yavaş. değişiyorum gibi. ya da çok "şehirlerarası yolculuklarda kaybettim çocukluğumu" kıvamındaydım.
whatever
take care